Przyspieszenie w ruchu prostoliniowym jednostajnie przyspieszonym

 

Przykład ruch prostoliniowego jednostajnie przyspieszonego.

Symulacja ruch prostoliniowego jednostajnie przyspieszonego

Wartość przyspieszenia obliczany:

Przyspieszenie informuje nas, 

o ile wzrasta szybkość ciała 

w jednostce czasu (np. 1 s).

Przykład 1.

Przykład 2.

Przykład 3.

Przykład 4.

PYTANIA I ZADANIA

1. Jak zmienia się prędkość w ruchu jednostajnie przyspieszonym? 
2. W jaki sposób możemy stwierdzić, że dany ruch jest jednostajnie przyspieszony?
3. Dlaczego do obliczenia przyspieszenia nie wystarcza znajomość przyrostu prędkości?
4. Samochód rozpędzający się ruchem jednostajnie przyspieszonym uzyskał po upływie 3 s od momentu ruszenia prędkość 4,5 m/s. Jakie było przyspieszenie samochodu?
5. Sporządź wykres prędkości z zależności od czasu dla ruchu jednostajnie przyspieszonego bez prędkości początkowej, jeśli wiadomo,
   że przyspieszenie w tym ruchu a=1 m/s². 

Ruch prostoliniowy jednostajnie przyspieszony

 

DOŚWIADCZENIE

        Cel: Zbadanie zależności wartości prędkości od czasu

Kolejne czynności:

• Sporządzamy tabelę, w której będziemy zapisywać
  wyniki pomiarów.

t (s)	2	4	6	8	10
v(m/s)

Dokonujemy kolejno pięciu pomiarów zależności szybkości od czasu trwania ruchu wykorzystując symulację.

Symulacja ruchu przyspieszonego

• Wyniki pomiarów zapisujemy w tabeli.
• Odczytujemy z tabeli, o ile wzrasta szybkość ciała
  w kolejnych sekundach ruchu.
• Przedstawiamy (wyniki zawarte w tabeli)
  na wykresie zależności szybkości od czasu v(t).

Na podstawie wyników pomiarów możemy stwierdzić,
że: 

w każdej sekundzie wartość prędkości wzrasta o tę samą wartość

PRZYKŁAD

ZADANIA 

Pole elektryczne

 

Generator Van de Graaffa - symulacja

Pole centralne - symulacja

Pole jednorodne - symulacja

Zjawisko indukcji elektrostatycznej. Zasada zachowania ładunku. Zasada działania elektroskopu

 

PYTANIA I ZADANIA

Przewodniki i izolatory

 

    Wiadomo, że każdy atom składa się z jądra i otaczających 
go, będących w nieustanym ruchu, elektronów. Istnieje pewna
grupa ciał (są to przede wszystkim metale), w których zewnętrzne
- najbardziej odległe od jądra - elektrony są luźno związane 
z atomami.

        Wewnątrz kawałka metalu złożonego z wielu atomów elektrony
mają swobodę ruchu w całej objętości danego ciała.  

        Nazywamy je elektronami swobodnymi. Ciała, w których 
znajdują elektrony swobodne, nazywać będziemy przewodnikami.

    Inną grupę stanowią ciała, w których nie ma elektronów
swobodnych, tzn. takie ciała, w których wszystkie elektrony
związane są z jądrami atomowymi.

    

Tak zbudowane ciała nazywamy izolatorami.

Elektrolity - symulacja

Zjonizowany gaz - symulacja

PYTANIA I ZADANIA

1. Plastikową rurę od odkurzacza można naelektryzować,
    trzymając ją w czasie pocierania bezpośrednio w ręce.
    Wyjaśnij, dlaczego w ten sposób nie można naelektryzować
    rury metalowej.

2. Co jest lepszym przewodnikiem? Liść świeży czy uschnięty?
    Drewno mokre czy suche? (wyjaśnij dlaczego)

3. Czym różnią się w budowie wewnętrznej przewodniki i izola-
    tory? Podaj przykłady przewodników i izolatorów.

Wartość prędkości (szybkość) ciała w ruchu jednostajnym prostoliniowym

 

Ruch jednostajny prostoliniowy - symulacja

     Na poprzedniej lekcji wykazaliśmy, że droga (s) przebyta przez
ciało w ruchu jednostajnym prostoliniowym jest wprost
proporcjonalna do czasu (t) trwania ruchu.

Tabela wyników z poprzedniej lekcji.

t(s)	2	4	6	8	10	12	14	16	18
s(m)	10	20	30	40	50	60	70	80	90

    Jak można zauważyć, w naszym przykładzie, czas wzrasta o 2 s. Jednak podstawową jednostką czasu jest sekunda (1 s).
W takiej sytuacji, należy zadać pytania: 

1. O ile wzrasta droga w czasie podstawowym (1 s)? 
2. Jakie działanie należy wykonać, aby to obliczyć?